Winkelwagen
0
0,00 €
Lees het verhaal van Kleine C. en hoor zijn oproep!
Kleine C. was 2,5 jaar toen het noodlot toesloeg en hij vanuit de warme armen van zijn mama werd gescheurd om in een kinderinstelling te worden geplaatst. Als liefdevol kind kreeg hij van de ene dag op de andere een kille kamer met een ijzeren bed, een kamer waarvan de muren zwart geschilderd waren, in een gebouw waar muren tranen hadden en bomen als tralies leken. Hij was net zindelijk en op stap naar zijn eerste schooldag! Het gebouw was het gebouw vanuit de films en elk detail van een andere kinderkamer ontbrak. Van een ander lotgenootje in de instelling kreeg hij een beer, Victor.
Verder huilde kleine C. dag en nacht om zijn mama waardoor zijn heze stem een eigenschap leek. Alles waarin hij geloofde en het vertrouwen had leek opeens sneeuw voor de zon te zijn. Ook van familie was er geen sprake meer. Hij had een vader die hem weigerde te herkennen en ook daardoor leefde hij met een extreem schuldgevoel van zijn bestaan. Naast mama die onvoorwaardelijk van hem hield maar door omstandigheden niet bij hem kon zijn leek er werkelijk niemand die blij was met zijn bestaan.
1736 nachten verbleef hij in de instelling en verlangde hij om ooit terug bij mama te zijn. Mama bleef vechten als een leeuwin voor haar kind. Hun liefde, sterker dan de afstand tussen beiden nam aan kracht bij door het gemis. Op een creatieve manier vulde beiden het gemis zo goed mogelijk in maar fysiek was er slechts anderhalf uur per maand een contactmoment. Om te overleven in deze eenzaamheid begon kleine c. zielsveel van " Opa Ster" te houden, de opa die reeds gestorven was van vóór kleine C. geboren werd.
Tot ook nog eens Corona toesloeg en alles in Lockdown viel.
8 maanden lang was er geen contact meer met mama, geen knuffel, geen kus. In belmomenten hoorde mama hem schreeuwen om een nachtzoen, een warme knuffel maar meer dan een knuffel met de beer Victor was niet mogelijk. Kleine C. zonk weg in eenzaamheid en gemis en bracht aan zijn psychotherapeut op 5 jarige leeftijd zijn ultieme wens uit om dood te zijn, om bij " Opa Ster" in de hemel te mogen gaan wonen, waar hij wel welkom zou zijn. Hij kreeg een dubbele persoonlijkheid om aan de pijn te ontsnappen door zich voor te doen als iemand anders. Ook zijn gedrag op school ging in een negatief spiraal. Hij werd er gepest omdat op zijn kledij te lezen stond dat hij in een instelling zat. Eveneens zagen ze dit aan zijn boterhammendoosje en zijn boekentasje.
Tot hij in een therapiesessie aan de psychotherapeut zei dat hij op de treinsporen wou spelen, wetende dat het wel heel veel pijn zou doen als de trein over hem zou rijden maar zo graag wou hij dat het eindelijk allemaal eens voorbij zou zijn!
Kleine C. schreeuwde het uit de pijn niet langer aan te kunnen, hij ontsnapte om over de straat te lopen, aan de belbus te gaan staan om naar mama te gaan…. Wekenlang was kleine C. niet meer in staat om naar school te gaan, uit veiligheid voor zichzelf.
Voor Kleine C. hoefde het leven even niet meer. Hij was toen 5 jaar.
Mama vocht, trapte alle deuren in bij justitie, dagvaarde in kortgeding….en won met de woorden "als een kind van 5 jaar niet meer in staat is om naar school te gaan omdat hij te gevaarlijk is voor zichzelf, een doodswens heeft, en bewust op de treinsporen zou spelen om daar het einde van de pijn te voelen….als dat echt zou gebeuren, staan alle kranten vol en zou iedereen zich sussen met de zin dat men dat nu eens niet zag aankomen! Maar nu, nu doet niemand iets!"
In de meest extreme momenten, momenten waar hij duidelijk aangaf het leven niet meer aan te kunnen, draaide hij de oogjes naar binnen. Heel vaak zagen begeleiders bovenstaand beeld bij Kleine C.
Sinds maart 2022 is kleine c. terug herenigd bij mama maar de trauma's die hij heeft opgelopen zijn diep. Zijn nachtmerries onthullen een horrorverhaal, zijn verhalen zijn buiten alle menswaardigheid. Hij vertelt over het leven in een instelling die voor hem als overleven tot niet leefbaar aanvoelen. Het is in elk geval niet het leven waar een kind zorgeloos in groot wordt!
Op de fiets van mama zat hij voorbije zomer te bidden tot God…Hij bad tot God voor zijn broervrienden in de instelling die achterbleven en waarbij er nu nog steeds niets veranderd is.
Kleine c. gaat, samen met zijn beer Victor naar psychologen om alles wat hij heeft gezien, gevoeld en heeft meegemaakt een plaats te geven maar de weg is lang en het gaat in vallen en terug opstaan. Hij slaapt elke nacht in mama's armen omdat verlatingsangst zijn grootste vijand is.
Hij wil iets doen, smeekt om hulp voor de vele andere kinderen in zijn situatie.
Na het beluisteren van zijn pijn, angst en gevoelens hebben wij een project opgericht " Born To Be Loved" dat staat voor kinderen in trauma's en eenzaamheid. Wij hadden bij de opstart geen duidelijk draaiboek omdat we alles op ons af wilden laten komen. Ondertussen kwam heel wat ellende op ons pad, dramatische mensonwaardige verhalen, ook bij kinderen in vechtscheidingen.
Kleine C. wil iets doen voor alle kinderen in een instelling en zou een huisje, thuisje willen oprichten die kinderen na plaatsingen met ouders herstelt. Nu gebeurt dit in hetzelfde koude gebouw, de instelling waar de tranen langs de muren lopen. Hij wil iets waar mama's en papa's samen met het getraumatiseerd kind kunnen herstellen. Ook waar onder begeleiding gewerkt wordt aan de diverse problematieken bij de ouders waardoor ze geen ouder meer konden zijn.
Ondertussen zijn er reeds vele gesprekken gevoerd met de instelling waar we hulp kunnen aanbieden en hoe we het voor deze kinderen iets leefbaarder kunnen maken. Het herstellen van de band tussen ouder en kind is daarin heel belangrijk. Ook het betaalbaar aanbieden van psychische verzorging bij jonge kinderen. De kinderen die het hoogste nood hebben in mentale verzorging kunnen om financiële reden geen hulp krijgen! Het worden onverwerkte trauma's die zich het hele verdere leven achtervolgen en als eerste komen dergelijke kinderen op het foute pad, of zijn verslavingsproblematieken onvermijdelijk.
Kleine C. wil geld inzamelen om een therapiecentrum in te richten waar dergelijke kinderen en ouders geholpen worden. Het zou een brede waaier aan begeleiding en therapie aanbieden door verschillende onafhankelijke psychologen en psychotherapeuten. Kortom: alles waar het welzijn van het kind in trauma's en eenzaamheid door kan verbeteren.
Ondertussen is reeds de perfecte locatie gevonden en stelt een pand " DE BEKEMOLEN" de ruimte ter beschikking maar voor de inrichting en de opstarting is financiële hulp zoekende.
Born To Be Loved wil dit hartverscheurend thema vooral zichtbaar maken.
Met Born To Be Loved willen wij aan het herstel werken van zowel kinderen die geplaatst waren in een instelling, maar alsook kinderen die in een vechtscheiding de ene ouder moeten bezoeken in een neutrale bezoekersruimte. We zouden ze momenten van een warme thuis kunnen aanbieden in het huisje. Geen kille ruimte maar een (t)huis die wordt overladen met warmte en liefde. We willen het kind en de ouder laten genieten en tot rust komen. Een plaats waar geknuffeld kan worden, of waar er een spel kan gespeeld worden. Ook een ruimte waar er naar hartenlust kan samen gebakken worden mag zeker niet ontbreken. We willen ook de mogelijkheid aanbieden om samen de natuur in te trekken en van het samenzijn te genieten. Gewoon, ontsnappen aan de spanningen en herstelgericht werken tussen mama en papa. Dit stukje overnemen van een instelling en aan elke kinderinstelling de kans bieden er gratis gebruik van te maken. Ook helpen met deze ouders die de kracht missen om te vechten voor hun kind.
Dit alles in teken van het welzijn van ELK kind!
Elke euro helpt de droom van dit kind te realiseren, maar ook een ontlening aan de organisatie maakt dromen waar!
U kan een donatie uitbrengen rechtstreeks op BE08 9501 3945 5013 naar de actie Kleine C.
U kan kinderen helpen!
Voor diegene die intensief willen meewerken voor en met het project, hetzij door financiële steun of door helpende handen, gaan wij graag in gesprek. U kan ons contacteren via de contactpagina met de vraag naar een afspraak voor een gesprek.
